Bij wijze van beginsel (column Nieuwwij)

De vraag is wat ik doe met vervelende reacties op de columns die ik publiceer op het internet. Het nieuwe massamedium kent geen redactie en juist dit gegeven wil ik benutten. Het is zoiets als de zeepkist in Hyde Park, of Pasquino, het beeld midden in Rome, waarop mensen van oudsher papiertjes plakken met hun ongecensureerde mening.

Beperkingen leg ik mij wel op, maar die hebben alleen met mijzelf te maken en niet met wat mijn lezers willen horen. Van beroep ben ik huisarts en verder ook katholiek theoloog. In mijn werk zijn er inperkingen, reguleringen, protocollen, waar ik mij aan te houden heb. Als ik in de gewone media wil publiceren zijn er taboes en heilige huisjes, die mij niet goed uitkomen. Bij publicaties in vaktijdschriften is dit nog erger. En de krant bekijkt ook altijd wat mensen willen horen. Op de televisie wint de ideologische engte het meer dan ooit van de brede kijk. Dit zijn allemaal beperkingen die het internet niet kent.

Wat ik op het internet graag kwijt wil is wat ik zelf ervaar met geloof en kerk en wat ik hier bijvoorbeeld mee kan in mijn werk. Om maar eens iets te noemen, veel psychologisch lijden vindt zijn oorspong in een gebrek aan zingeving. Wat ik daarover denk kan ik goed laten meespreken bij de persoonlijke ontmoeting met mensen in de intimiteit van mijn spreekkamer en soms zeg ik dan … als je wil weten hoe ik denk, lees dan mijn website.

Ik wil de mensen op zijn minst iets zeggen wat ze niet ook al bij de slager, de bakker en in de media horen. En wat ik denk kan ik nauwelijks kwijt in het reguliere publieke domein. Er is geen markt voor. Het eerste wat mij dan bij de mensen opvalt is een grote tolerantie voor wat ik schrijf. Het hoort bij hem … is toch het overwegende idee. In de persoonlijke levenssfeer kan veel wat in het publieke domein niet kan.

Jezusafbeeldingen, iconen, in mijn spreekkamer hebben nog nooit een Moslim weggejaagd, terwijl er in mijn woonplaats veel zijn. Beweringen dat ik ongeneeslijk katholiek ben heeft mij nog nooit een patiënt gekost, veeleer andersom. Hoe duidelijker ik word des te drukker dat ik het krijg, overigens een probleem op zichzelf. En dan is het internet een fantastische aanwinst. Daar staat alles nog eens fijn bij elkaar.

Anderzijds krijg ik ook wel eens vervelende reacties. Van Beurskens – Bekeerkens is men niet gediend. Ik ben eens van een kieslijst voor het Europees Parlement geschrapt, omdat een ijverige googelaar mijn bewering had ontdekt dat God dezelfde is als Allah en daar was de partij nog niet aan toe. Ik trek me van dit soort kritiek vanzelfsprekend niet veel aan, want dan zou ik weer teruggaan naar het keurslijf dat ik nou juist wilt ontvluchten. Als negatief commentaar gaat tegen het wezen van wat ikzelf van harte vind, dan kan ik er zelfs wel blij om zijn, want dan is het blijkbaar allemaal goed begrepen.