In de Persoonlijke stukken waarin Wim zich van zijn meest kwetsbare kant laat zien, verhaalt over zijn eigen leven en herinneringen uiteengerafeld worden. Ze gaan over zijn familie in het hier en nu, waar zowel verdriet als geluk nooit ver zijn. Waar dood en leven zich manifesteren in dat onnavolgbare samenspel, soms heel direct in toespraken bij dierbare overledenen.

Thema's: familiegeloofislamkatholicismekerkkritiekop reispassiespelenpoezietheologietijdschriftinspiratie

Column Beurskens: Het geluk van de Christen

De heiden geeft iets af, wat hij eigenlijk graag zou houden en niet meer terug krijgt. De heiden moet zich altijd amuseren en rent daar alles voor af. Hij moet het allemaal zelf regelen, hij moet er vaak heel hard voor werken en er ook zinloos voor lijden

Lees verder

Column Beurskens: Laetare

De Verenigde Staten zijn het land van de vrijheid en vrijheid van meningsuiting. Deze week hoor ik dat één op de honderd volwassen Amerikanen in de gevangenis zit, zo’n 2,4 miljoen. Als je er de mensen bij optelt die nog naar de gevangenis moeten of e

Lees verder

Column Beurskens: Hoe worden we zo oud?

Er was eens een congres van vooraanstaande professoren uit de geneeskunde. Zij moesten schatten hoeveel korter de mensen zouden leven, als er geen dokters waren. De grootste optimisten kwamen tot een half jaar, dat het gemiddeld zou schelen.

Lees verder

Column Beurskens: Carnaval 2008

Het raadsel van het station is voor mij de handelswaar, die er uitgestald ligt. De allerduurste parfums, leren tassen, kleren. Alle topmerken. De zaak zou aan de Champs Elysées tot de betere behoren. Horloges van duizenden euro’s. Vitrines vol. Wat ik

Lees verder

Column Beurskens: No answer

A malignant tumor of his gall bladder turned out to be the cause. The operation brought some temporary relief. He and his wife had kept up hope until the end, but nevertheless that had come now, seemingly brought about by an implacably and fatally ticking

Lees verder