In de Persoonlijke stukken waarin Wim zich van zijn meest kwetsbare kant laat zien, verhaalt over zijn eigen leven en herinneringen uiteengerafeld worden. Ze gaan over zijn familie in het hier en nu, waar zowel verdriet als geluk nooit ver zijn. Waar dood en leven zich manifesteren in dat onnavolgbare samenspel, soms heel direct in toespraken bij dierbare overledenen.

Thema's: familiegeloofislamkatholicismekerkkritiekop reispassiespelenpoezietheologietijdschriftinspiratie

Column Beurskens: De echte verliezers

Alle door het openbare leven impliciet als fout geafficheerde thema’s hebben gewonnen, gepersonifieerd in Wilders, Rouvoet en Marijnissen. En thema’s die opvallend afwezig waren hebben blijkbaar toch een rol gespeeld, zoals Irak en Europa en identitei

Lees verder

Column: Verlangen

De Boeddha zegt, dat de mens het verlangen uit het leven weg moet bannen. Zo kan hij een einde aan het lijden maken en geluk vinden. Nu hangt de mens van verlangen aan elkaar. Wij willen altijd wat. Als we vinden wat we willen, willen we al gauw weer wat anders. En dat is dan…

Lees verder