In de Persoonlijke stukken waarin Wim zich van zijn meest kwetsbare kant laat zien, verhaalt over zijn eigen leven en herinneringen uiteengerafeld worden. Ze gaan over zijn familie in het hier en nu, waar zowel verdriet als geluk nooit ver zijn. Waar dood en leven zich manifesteren in dat onnavolgbare samenspel, soms heel direct in toespraken bij dierbare overledenen.

Thema's: familiegeloofislamkatholicismekerkkritiekop reispassiespelenpoezietheologietijdschriftinspiratie

Kerstwens

Enkele dagen geleden kwam een dame van enkele huizen verderop naar mijn kerstbomen kijken. Ik maak er nogal wat werk van. We hadden het over voorgevoelens en paranormale verschijnselen. Toen vertelde ze me wat ze mee had gemaakt met mijn vader, één dag voor zijn dood. Het is al 22 jaar geleden, maar ik had…

Lees verder

Een voltooid leven

Euthanasie moet mogen maar het moet niet gebeuren … heb ik wel eens gezegd. Dit betekent dat de mens de vrijheid moet hebben om te dwalen. Als hij de fout alleen achterwege laat uit angst voor de staat, dan heeft hij ze eigenlijk al begaan. Sodom en Gomorra zit in de geest van de mens,…

Lees verder

III: Mijn liefste Maria’s

Naarmate je je eigen spirituele zwakte en onvermogen meer onder ogen ziet, besef je steeds intenser hoe je overeind moet worden gehouden door Hem. Maria kan daar een machtige Middelares in zijn.

Lees verder

II Het Jezusgebed

In de vorige column beklaagde ik mij over het gebrek aan vertroosting die het bestaan soms biedt en heb ik me op aanwijzen van menig bekende neergelegd bij de gedachte dat het leven “nu eenmaal zo is”, maar dat kan voor een gelovige mens natuurlijk nooit het eindoordeel zijn. Het ruikt zelfs naar zonde. Laatst…

Lees verder

I Vertroosting

Bij de zuster, die vele jaren mijn ziekenzuster in het klooster was, beklaag ik me dat ik zo weinig vertroosting voel. Dat is een term uit het spirituele leven, waarbij degene die bidt ogenblikken van gelukzaligheid heeft. Alles zit goed, alles is in orde.  Maar zelfs nog meer dan dat. Bernard van Clairvaux schrijft in…

Lees verder

Toespraak Goltziuspenning Passiespelen

Uitreiking Goltziuspenning aan de Stichting Passiespelen, Limburgs museum, Venlo, 23 maart 2016. Dames en Heren, Namens de passiespelen, onze 400 vrijwilligers en spelers, onze groep professionele medewerkers, het bestuur, wil ik vanzelfsprekend mijn oprechte dank uitspreken vanwege de Goltziuspenning die ons vandaag ten deel valt, een prestigieuze onderscheiding. De Goltziuspenning, vernoemd naar een beroemde Venlonaar,…

Lees verder

Thuis columns

3. Mijn liefste Maria’s 2. Het Jezusgebed 1. Vertroosting In een reeks gebeurtenissen de afgelopen jaren is Wim Beurskens hard door het leven getroffen. De dood heeft belangrijke mensen uit zijn omgeving opgehaald. Hartproblemen hebben hem genoodzaakt zijn werk als huisarts neer te leggen en zijn bewegingsvrijheid is fors ingeperkt. Gek genoeg is dit wat…

Lees verder

Na een groots seizoen (Passiespelen)

Column voor PassieNova, magazine voor Passiespelers. Het seizoen 2015 is voor mij aan alle kanten heel bijzonder geweest. Op de eerste plaats natuurlijk vanwege de beoordeling van de voorstelling door het publiek. De Doolhof 2015 was een gebeurtenis, nog meer dan anders. De vonk is overgeslagen en dat is toch wat we zo graag willen….

Lees verder

Bidprentje Hennie (Riek) Beurskens-Jacobs

Nog vóór zij roepen zal Ik hen antwoorden, terwijl zij nog spreken zal Ik hen verhoren.                                                 (Jesaja 65,24)  Ter dierbare nagedachtenis aan Hennie ( Riek) Beurskens-Jacobs echtgenote van Joep Beurskens ( kruisje) Geboren op 12 september 1932 te Hout-Blerick, overleden op 27 januari 2016 te Swalmen. Op het einde van haar leven liet Mam…

Lees verder