In de Persoonlijke stukken waarin Wim zich van zijn meest kwetsbare kant laat zien, verhaalt over zijn eigen leven en herinneringen uiteengerafeld worden. Ze gaan over zijn familie in het hier en nu, waar zowel verdriet als geluk nooit ver zijn. Waar dood en leven zich manifesteren in dat onnavolgbare samenspel, soms heel direct in toespraken bij dierbare overledenen.

Thema's: familiegeloofislamkatholicismekerkkritiekop reispassiespelenpoezietheologietijdschriftinspiratie

Geestelijke crises

Als ik in de pauzes van mijn crisis wat bij kwam, ging ik regelmatig voor een dag naar Londen om aan de Charing Cross Road en de Tottenham Court Road boeken te kopen. Daar liep ik dan de schappen langs om te zoeken naar teksten, die beschr

Lees verder

Column Beurskens: Joy

The old convent sister Laetitia comes in to ask whether she can go to her family again this summer. She still loves life and she looks forward to the trip, but being 93 years of age there are doubts whether she is still fit enough to travel. I play a role in the fight with…

Lees verder

Column: Kerstmis 2007

Zo’n voornemen had ik, totdat zich er ineens een onverwachte bezoeker uit Leuven aandiende. Alles zit haar tegen. De studie loopt niet. Grote problemen met de gezondheid. De psychiater gaat in het nieuwe jaar aan het werk. De medicijnen zijn al voorgesc

Lees verder

Column Beurskens: Het geluk van de Christen

De heiden geeft iets af, wat hij eigenlijk graag zou houden en niet meer terug krijgt. De heiden moet zich altijd amuseren en rent daar alles voor af. Hij moet het allemaal zelf regelen, hij moet er vaak heel hard voor werken en er ook zinloos voor lijden

Lees verder