Christenvervolging

Vandaag is de paus in Mosul, het oude Ninivé, dat door God gespaard werd als er nog maar één rechtvaardige over was, op voorspraak van de profeet Jona. 240 Miljoen Christenen hebben het tegenwoordig moeilijk door vervolging. Dan doen zich twee vragen voor.

Heeft de vervolging een basis in de Heilige Geschriften van de Islam of wat dat betreft van die van de Hindoe? Want ook de Hindoe-extremisten vervolgen Christenen. En de tweede vraag is waarom horen we hier in het Westen niets over Christenvervolging? Het journaal besteedt bijvoorbeeld maar enkele seconden aan het pausbezoek, achterin, het minimum, terwijl Al-Jazeera, notabene een Arabische zender, iedere dag uitgebreide reportages maakt. Om iets van de katholieke kerk te horen heb je een schotel nodig.

Heilige Geschriften zijn bedoeld voor mensen van goede wil, zoals in het evangelie van Kerstmis staat. Iedereen van kwade wil kan ze misbruiken. De Koran is een prachtig boek. Hij lijkt voor onze oren op een oudtestamentische profeet. Het Oude Testament, met name de Torah, staat aan de basis ervan. Jezus wordt meer dan veertig maal genoemd en dan in de meest eerbiedige taal. Hij staat zowat gelijk aan de aartsvaders. De evangelies als zodanig worden ook enkele malen genoemd. Maria zelfs tientallen keren, meestal in de vorm van Jezus, de zoon van Maria. 

Verder moet je de Koran allegorisch lezen. Het is geen wetboek. Maar dat is vaak met de Bijbel ook het geval. Kinderen met de koppen tegen de muur slaan in de Bijbel is niet letterlijk bedoeld. Het lijkt wel op het begrip Jihad, de heilige oorlog in onszelf om verlicht te worden, God te ontmoeten. De liefde zelf te beleven. 

Zo kun je eindeloos doorgaan, maar het moet met de ogen van de goede wil. Joden en Christenen moeten vermoord worden. Mohammed leefde vlak na de christologische concilies (Nicea, Efese, Constantinopel en Chalcedon). Dat zijn de concilies die hebben bepaald wat je over Christus moet zeggen om jezelf Christen te kunnen noemen. Waar de eenheid van God werd aangetast. Jezus was God en Mens tegelijk. Daar trekt Mohammed tegen ten strijde, want dat vond hij een godslastering.

De tweede vraag, waarom horen wij in het Westen niets over christenvervolging? Het is werkelijk een oorverdovend zwijgen. Jezidi’s en Rohingya’s krijgen alle aandacht, want dat is veilig. Niemand weet toch waar het over gaat. Sinds we de dictators in het Oosten, zoals Saddam Houssein en Gadhafi opgeruimd hebben en Egypte, Tunesië en Afghanistan hebben hervormd, gaat het de mensen daar allemaal slechter en worden de Christenen vervolgd. 

De echte Islam, de katholieke kerk, krijgen nauwelijks aandacht, want dat zou gaan over echte religie. Over geloof. Zonder dat ik de broeders uit de Reformatie wil beledigen is het een echte domineesmentaliteit, de wereld onderwijzen zolang het onszelf maar niet raakt. Tenslotte blijven we toch makelaars in koffie. 

De discussies over Zwarte Piet en over de slavenhandel zijn veilig, want de eerste gaat nergens over en van de laatste zijn de schuldigen al lang dood. En ik wil niets te maken hebben met excuses voor misdaden die ik nooit heb begaan en ik wil niet beschuldigd worden van racisme terwijl ik in mijn werk als huisarts nooit gediscrimineerd heb. Ik had honderden Marokkanen en Turken in de praktijk en verder nog dertig verschillende nationaliteiten. Er waren een Surinaamse diëtiste, een Sri Lankaanse doktersassistente en een Marokkaanse boekhouder. En daarmee uit.

En ik ben voor Zwarte Piet vanwege de huichelarij in de discussie, want diezelfde huichelarij maakt het mogelijk dat we niets horen over Christenvervolging. Diezelfde huichelarij zet de Gouden Koets buiten bedrijf omdat er een paar negertjes op staan. Dan hebben we een voldaan gevoel. Kan het nog erger?

Het is verbijsterend hoe geloof wordt genegeerd in de media van de Westerse wereld. Dat is al vervolging in een lichte vorm. We zijn al missiegebied geworden. Hier langs de Maas zijn er verschillende parochies met priesters uit de vroegere derde wereld, Columbia, India, de Filippijnen. Een goed werk van de voormalige bisschop Frans Wiertz.

Maar om als ongeneeslijk katholiek toch met een hoopvolle noot te eindigen: we zijn al een beetje martelaar, maar – je weet het nooit – misschien wordt het nog wel eens echt mensens. Ik wil ons niet vergelijken met Irenaeus van Lyon – of was het Polycarpus van Smyrna – die juichend naar zijn plaats van het martelaarschap reisde, en anderzijds ook niet met die kerkgangers ergens in het Noorden die de pers er met de knuppel van langs gaven, maar een gelovige aanvaarding van dit soort lot wordt in de geschiedenis van de Kerk met de grootst mogelijke eerbied gadegeslagen. Martelaar, komt van martyrium, getuigenis. En iemand die getuigenis geeft tegen alles in wordt vanzelf een martelaar. En dat getuigen zullen we toch van harte moeten blijven doen, wat daar ook de gevolgen van zijn.  Daarbij moeten we wél bedenken dat de sterren van de echte martelaren van de Islam aan dezelfde hemel staan als die van onze Kerk.