Column Beurskens: Vakantie
Een oude geschiedenisleraar van mij heeft ooit eens uitgeteld, hoeveel vrije dagen wij in onze tijd hebben en hoeveel men er in de Middeleeuwen had. Dat deed hij omdat werd gezegd dat de leerlingen steeds meer vakantie kregen en steeds minder deden. Hij ontdekte dat het aantal vrije dagen mede door het enorme aantal kerkelijke feestdagen in de Middeleeuwen groter was dan tegenwoordig, maar dat sinds de industriële revolutie de vrije tijd flink was afgenomen. Het werken is dus pas de laatste twee eeuwen uitgevonden.
Deze bevinding werd door ons toen met veel instemming begroet. Ik heb een collega die hard werkt en veel patiënten heeft. Hij is zeker uit idealisme huisarts geworden en neemt veel tijd voor de mensen. Zij dragen hem op handen. Hij vertelt me: de laatste tijd is alles me te veel. Ik zie tegen de dag op. Ik heb het gevoel dat ik het nooit goed doe en altijd tekort schiet. Soms ben ik zo moe dat ik de mensen maar doorstuur en daar voel ik me dan schuldig over . Burn-out betekent geen brandstof meer hebben. Iemand hoeft dan niet persé te lang of te veel gebrand te hebben. Hij kan ook vergeten zijn brandstof te halen. Dan is het op een gegeven moment op.
Je kunt niets meer geven als je niets meer hebt. Veel mensen voelen zich schuldig als ze vrij hebben. Ze vinden zich lui. Zo is dat ook met mijn collega. Af en toe niks doen vindt hij een noodzakelijk kwaad. Dat idee komt niet van onze Westerse prestatiemoraal, die hele culturen en rassen als lui heeft bestempeld. Wat er mis is zal mijn collega nooit kunnen zien zonder afstand te nemen. Maar eigenlijk kan hij geen vakantie verdragen. Dit is een veeg teken, want als dat zo is heb je ze hard nodig. Vakantie moet dus. In de spiritualiteit hoort zij bij de eerste levensbehoeften. Maar het is een kunst om van vrije tijd iets te maken.
Met één keer per jaar uitgeput midden in de nacht neerploffen in een vliegtuigstoel en dan hopen dat het vanzelf komt haal je het niet. Vakantie is méér dan uitrusten en ook méér dan haar vullen met nieuwe drukte. Stilte is van oudsher de sleutel genoemd. Maar die stilte kan oorverdovend en bedreigend zijn. Toch is dit de enige raad aan mijn collega. Niet een serie tips: probeer eens dit, doe eens dat. De stilte komt zelf met haar antwoorden. Energie steken in stilte levert energie òp en kost er geen. Zonder vrije tijd mag een mens niet leven. Mooie vakantie en veel inspiratie toegewenst.
Reacties
Reageren is uitgeschakeld voor dit bericht