Column: Vertrouwen

Dit jaar met Kerstmis kon ik maar geen thema voor mijzelf vinden, totdat ik vanmiddag een pakket met net aangekomen boeken zag liggen. Eén er van is … faith in divine unity and trust in divine providence … van Abu Hamid al-Ghazali. Ik heb het al bijna een jaar geleden besteld op voorintekening en nu is het pas uitgekomen. Vertrouwen op God, dat wordt mijn thema. Alle teksten van Kerstmis gaan over licht in een duister dat de mens zelf niet kan verdrijven. Het leven is vol met onzekerheden. Gaan we die zelf te lijf dan worden opgeloste onzekerheden vervangen door andere, misschien grotere. We blijven in het moeras rond ploeteren. Het kost heel veel energie en het lost niets op. Bovendien kost het tijd, deze zoektocht naar zekerheid, en intussen zijn we bang dat het slecht afloopt.

Kerstmis doet nu iets met je, midden in de onzekerheid van het bestaan. Het is niet zoals de Boeddha die zegt dat je met veel eigen inspanning het juk van je schouders kunt afhalen. Nee, Jesaja zingt in de Kerstnacht … want het drukkende juk, de stang op hun schouders, de stok van de drijver, Gij breekt ze stuk als op de dag van Midjan. Want alle dreunend stampende laarzen en met bloed doordrenkte mantels worden verbrand en verteerd door het vuur (Jes. 9, 3-4). Dat is iets van het nu. Nu is het Kerstmis en nu is er de Verlosser. Hij komt onverwachts zoals bij de herders in de donkere velden van Bethlehem.  En Hij weet dat wij het donker zitten, zoals Jesaja het al voorspelde … het volk dat rond dwaalt in het duister ziet dan een helder licht (Jes. 9,1). We hoeven niet met een vijl de ketens die ons binden moeizaam door te zagen. Iemand komt ze ons afnemen.  Wij hoeven het licht niet zelf te ontsteken. Iemand die het licht zelf is komt naar ons toe. Ik heb maar een paar bladzijden in het boek van al-Ghazali gelezen, maar dat is ongetwijfeld wat hij erover gaat zeggen. Vertrouwen op God is een grote deugd en een mystieke genade.

Geloven in de Verlosser is vertrouwen op God, die zelf met je mee gaat en als Verlosser naar je toe komt.  Je moet leven in het nu zonder zorgen over de dag van morgen … zegt Jezus, want ik ben er. Of zoals God tegen Mozes zei … Ik ben Die is. Als de mens dit geloof probeert op te brengen, dan wordt hij vanuit de hemel al meteen geholpen. Dan vallen de lasten van hem af, dan wordt zijn juk gebroken, en de mantel van zijn onvolkomenheden wordt wit gewassen als sneeuw (Jes. 1,18). Ja, Kerstmis is van een eeuwige en uitzinnige schoonheid, maar toch van zo’n wonderlijke eenvoud ook … Weet gij het dan niet? Hoort gij het soms niet? Werd het U niet verkondigd vanaf den beginne? Hebt gij het niet begrepen sinds de grondvesting der wereld (Jes. 40,21)?.