Isis

Vanmorgen zei meneer pastoor in de sacristie vóór de mis … wij, als Christenen, moeten toch iets doen aan de opmars van de Islam. Dit naar aanleiding van de wandaden van Isis in Noord-Irak, maar ook denkend aan Boko Haram in Noord-Nigeria. Nu hebben beide niets van doen met Islam en om te beginnen moet de Christen niet te beroerd zijn om zoiets te zeggen. Het is altijd een taboe geweest in het Westen commentaar te hebben op  iemand zijn geloof, want dat is het privédomein van iedere mens. Daar moesten we maar eens overheen stappen. Niet iedereen die zichzelf Moslim noemt is een Moslim. Niet iedereen die zichzelf Christen noemt is een Christen. Als je een beetje thuis bent in de Heilige Geschriften weet je dat. Trouwens als je er niet in thuis bent weet je dat ook.

Wat te doen? Dat het uitgebluste Westen militair iets paraat kan maken is nog een allerwegen gekoesterde illusie. We worden zelfs voor de gek gehouden door een medechristen als Vladimir Poetin, de nieuwe tsaar, laat staan dat we het militair zouden kunnen opnemen tegen hen die beschikken over Arabische listen waar wij nog nooit van hebben gehoord en die bovendien hun leven zomaar willen opgeven, terwijl wij al in een dodelijke paniek raken als we te horen krijgen dat we misschien 85 in plaats van 90 zullen worden. Het gaat dus om de strijd van het idee. Die is veel effectiever dan de strijd van het geweer.

Waar ik hier aan voorbij ga is de plicht van iedere Moslim om te spreken, want deze strijd zou ook moeten komen van de Islam zelf. De redenen dat we van de Islam weinig horen heb ik elders al eens besproken. Weinig Moslims zijn het met Isis eens, want dat jaagt ook zijn eigen mensen de bergen in. Een veel voorkomende tekst is dan jammer genoeg dat Isis een Zionistische samenzwering is, maar dit drukt wél de intense afkeer uit … Isis kan niet van ons komen. De militaire successen van Is zijn trouwens grotendeels te danken aan de westerse bemoeienissen in Irak en Syrië. Dat zijn die listen. Asymmetric warfare noemen de Amerikanen het. Al-Qaida is flauw, het houdt zich niet aan de regels van een oorlog.

Bovendien heeft de doorsnee-Moslim geen enkel vertrouwen in het gekwetter van de media die meer dan ooit als ideologisch worden afgedaan, wat ze ook zijn natuurlijk. Wat er over de MH17 wordt gezegd is afhankelijk van de plaats waar je TV kijkt, niet van enigerlei werkelijkheid. Een Moslim die wil spreken over iets wezenlijks ziet de camera als een nutteloos instrument. Hij gebruikt haar ook alleen maar voor retorica en leugen. Dat is immers haar core business.

Als een Christen iets wil doen, dan rest hem dus alleen het spreken. Maar daar kan hij dan duidelijk in zijn. Er is geen verband tussen Isis of Boko Haram en Islam. Dit is gemakkelijk te onderbouwen met Koranische schriftplaatsen en Islamitische uitlegtradities. Je hoeft er de Bijbel en de katholieke traditie niet eens bij te halen.

Hoe het dan toch komt dat dit soort uit de hel losgelaten duivels zoveel kansen krijgt in onze wereld, voordat ze weer teruggehaald worden naar de plaats waar ze thuis horen, is een vraag die in dit bestek slechts kort door de bocht kan worden aangeraakt, maar we weten als westerling natuurlijk in ons hart wel wat het antwoord is. Wij geloven zelf niets of niemand anders meer dan onszelf. Daarom zijn we zo zwak en hulpeloos. Ook wij, net als de goede Moslim, kunnen alleen maar spreken vanuit het geloof. Kortom, als we willen dat het lukt, die strijd tegen het kwaad, – en een andere weg is er niet – moeten we weer de kerk in.