Passiespelen

De Passiespelen worden ruim 75 jaar opgevoerd in het Limburgse Tegelen. Het is een dramatische verbeelding rond het lijden van Christus, gespeeld door honderden mensen in een openluchttheater. Deze traditie grijpt terug op een van de oudste toneelvormen in Europa: het middeleeuwse mysteriespel waarin bijbelse verhalen op het toneel tot leven werden gewekt.

Tijdens de hoogtijdagen van de Passiespelen in de jaren vijftig kwamen honderdduizenden naar Limburg om het schouwspel te zien. Maar twintig jaar later dreigde de crisis in de kerk de Passiespelen de afgrond in te duwen. Bij sommige voorstellingen stonden meer mensen op het toneel dan er op de tribune zaten.

In de jaren tachtig hebben de Passiespelen, met Beurskens als voorzitter, een belangrijke koerswijziging gemaakt. Aan elke vijfjaarlijkse opvoering werd een professionele promotiecampagne gekoppeld, met de boodschap van Christus op de voorgrond. Sindsdien zijn de bezoekersaantallen aanzienlijk omhoog geklommen.

Bovendien zette Beurskens in de jaren negentig de vernieuwing op de agenda als een permanent onderwerp. Elk seizoen wordt sindsdien een nieuwe regisseur aangetrokken. Vele andere passiespelen in Europa hebben het voorbeeld van Tegelen overgenomen.

Voor het afgelopen seizoen schreef de auteur Wiel Kusters een nieuwe tekst voor de Tegelse Passiespelen. De woorden raken aan het goddelijk mysterie, aldus de voorzitter in diverse commentaren in de media. In de tekst van Kusters zegt Jezus: ‘Ik ben altijd dezelfde, maar nooit mezelf gelijk.’

Beurskens wil de Passiespelen blijven leiden tot op z’n minst de volgende editie in 2010. Hij is gehecht geraakt aan de gemeenschap van Passiespelers en de sfeer van warmte en intimiteit achter het toneel. Bovendien gelooft hij dat de Passiespelen nog veel mensen kan bereiken. Daaronder met name de jongeren die zich niet kerkelijk en misschien zelfs niet religieus noemen.