Druk op enter om de resultaten te tonen of ESC om te annuleren.

Toename zelfdoding

Enkele weken geleden werden de spectaculaire en onthutsende statistieken omtrent zelfdoding bekend. Men sprak over een lichte toename van 1800 naar 1900 in het afgelopen jaar, nu dus bijna 37 per week. Een lichte toename zei de nieuwslezer dus. Voor alles wat ook maar enkele mensenlevens kost wordt de staat op zijn kop gezet, maar dit vormde toch maar een lichte toename. Onder teenagers was er een verdubbeling van 40 naar 80. In de leeftijdsgroep van 10 tot 30 jaar is zelfdoding de belangrijkste doodsoorzaak.

In de media gingen het soort wezens dat deskundigen heet meteen op zoek naar de oorzaak. Hun vragen kunnen nooit leiden tot de werkelijke oorzaak van het enorme aantal zelfmoorden, gebrek aan geloof. De ideologie van de tijd verbiedt dat niet alleen, maar de wetenschap kan er ook nooit op komen.

Het geloof komt namelijk vóór de wetenschap. Als je als deskundige in je wetenschapsstatuut, de basis waarvan je uitgaat, het geloof hebt uitgesloten, of je nu psycholoog, socioloog of psychiater bent, dan kom je nooit verder dan dat statuut. Dan is je lot dat je alleen maar je eigen denken beschrijft. Iets daarbuiten is onbereikbaar. Je tolt rond in je eigen kamer, die je wel licht vindt, maar de rest van het huis is off-limits. En tenslotte zal de patiënt zich moeten aanpassen aan jouw diagnoses en therapieën. Hij moet jouw kamer binnen. De patiënt moet passen in het systeem. En niet andersom zoals het hoort.

Maar natuurlijk is het wél de oorzaak. Ongeloof. Dat voelen talloze mensen aan. De hele islamitische wereld bijvoorbeeld, maar vanzelfsprekend ook veel Nederlanders. Sterk is alleen dat deze waarheid ideologisch zo buitengesloten is, dat niemand ze in het openbaar over de lippen krijgt. Maar dat heb je natuurlijk vaak met de waarheid.

Lev Tolstoj

De westerse cultuur neemt afstand van het geloof als zijn basis en geeft daarmee één van zijn reeds vele testimonia paupertatis af. Het zijn tekenen van degeneratie. Kinderen wordt niets meer geleerd over geloven. En als dan de  strijktelefoon niet meer voldoet en ze beseffen niet veel meer dan een robot te zijn, dan kunnen de vragen naar het bestaan opkomen bij de jonge mens, – en die zijn soms gruwelijk in hun eerste verschijningsvorm -, dan zijn radeloosheid en wanhoop de eerste herauten van de zinloosheid.

Natuurlijk is deze stelling maar een geloof. Toen Dimitri Mendelejev, de uitvinder van het periodiek systeem van elementen, tegen Leo Tolstoj zei dat zelfmoord een scheikundig probleem was van de hersenen en Tolstoj meende dat zelfmoord kwam van ongeloof, toen bleef het daarbij.

Dmitri Mendelejev

Zo is het ook nu nog. Mendelejev is opgevolgd door generaties wetenschappers die hetzelfde zeggen. Het brein is maar een computer en daar kan van alles mee misgaan. Boeken die over het brein gaan op die manier krijgen we van alle kanten cadeau. Zelf kan ik er met geen mogelijkheid aan beginnen wegens de vermoedelijk onzinnige inhoud. Maar dan kan ik ze dus ook niet bekritiseren. In feite staan ze vol met het bijgeloof van het westers intellect. Dat is gemakkelijk aan te tonen, maar ik kan me er niet toe zetten. De premisse van iedere wetenschap is een geloof, een aanname, en als die niet geloof is, dan is het bijgeloof. Misschien kan ik mijn biechtvader overhalen, dat ik zo’n boek eens moet lezen als penitentie.

Eens had ik een jonge Marokkaan op het spreekuur die psychologie studeerde. Hij vroeg zich af hoe het kwam dat hij vrijwel alles wat hij leerde van kaft tot kaft onzin vond. Of hij soms gek was? Ik heb hem gezegd dat zijn inzicht gezond en bemoedigend was, maar dat hij zijn studie toch maar moest afmaken omdat zijn ouders zo trots op hem waren. Hij kon altijd uit de Islamitische traditie een psychologie afleiden die wél wat voorstelt. Dat is natuurlijk zo. Uit de Islamitische traditie en ook uit de Christelijke kan een psychologie worden gedestilleerd die het contact met de werkelijkheid niet is kwijtgeraakt en mensen wél  helpt.

Zonder God kan een mens niet leven. In het hele publieke leven is het geloof uitgesloten. In de media mag het niet worden genoemd. Nee, we zorgen slecht voor onszelf. Maar ik heb het al lang opgegeven hierover te mopperen, want dan blijf je aan de gang. Ik bid gewoon voor bekering bij mijn Mariakapel. En eerst voor meer hoop bij mezelf, want dit soort berichten in de media knabbelt een beetje aan mijn hoop voor onze samenleving en dat mag nooit gebeuren. Het is zelfs een zonde. Dit jaar heb ik geen snijbloemen bij Maria staan maar twee potten met Susanne-met-de-mooie-ogen, de Thunbergia alata.

Wim Beurskens